محمدرضا سعیدی سایت شخصی
سالها از خدمات فرهنگی و اجتماعی مدیریت فرهنگی منطقه ۱۳ و فرهنگسرای امید گذشت تا اینکه پس از تشکیل شورایاری ها، زمزمه ایجاد بازوی اجرائی شورایاری( که خود نهاد صرفا نظارتی و مشورتی است) هم به گوش رسیدو سرامجام کارگروههای مشورتی ایجاد سرای محلات تشکیل شد.
بنده نیز بعنوان یکی از اعضای آن کارگروه، ماهها در جلسات شرکت و هرچند مشکلات فعلی را که پس از ۶ سال رخ مینمایاند را در همان جلسات گوشزد میکردم ولی، اراده فقط بر آن استوار بود که از قانون اجرائی مدیریت پیشین باید تبعیت کرد: (( راش بنداز ، جاش بنداز))
و شد آنکه هر دبیر شورایاری با سطح برداشت و فهم و میزان علم خود معجونی تشکیل داد در محله بنام هیئت امناء و در ادامه هم باز بر اساس همان میزان دیدگاه و استنباطش از طرح، ساختمانهائی را تحویل گرفتند که خود حکایتی است. حال بگذریم محله ای که یک اتاق را تحویل گرفته بود و هنوز مدیر محله را انتخاب نکرده بود بعد از شش ماه بعنوان یکی از محلات پایلوت، چنان گزارشی از موفقیت طرح محله میداد که من در جلسه با بستن چشمهای خود در مدینه فاضله محله شان قدم میزدم و صدای قناری ها و گنجشکها را می شنیدم،
یادش بخیر زمانی در محله و شهرمان گنجشک هم داشتیم…
در سالهای ۸۹ و ۹۰ علاوه بر دبیر محله صفا، فرصت خدمت بعنوان دبیر منطقه ۱۳ هم برایم مهیا بود، و در خصوص جانمائی سرای محله، با معاونت اجتماعی شهرداری منطقه ۱۳ به اختلاف نظر برخوردیم. پیشنهاد معاون اجتماعی ، ساختمان فعلی شهرداری ناحیه که در ۵۰ قدمی نخستین قطب و مرکز فرهنگی ( مدیریت فرهنگی منطقه ۱۳ و فرهنگسرای امید) بود در صورتی که با ارائه دلائل، پیشنهاد بنده تملک و خرید ساختمانی در خ صفا بود که در مرحله بتن ریزی فونداسیون بود که بشرح سند زیر مکاتبات و پیگیری آن را آغاز نمودم.
تا بالاخره با ارائه دلائلی همچون ایجاد قطبها و مراکز فرهنگی با پراکندگی مناسب در محل توانستیم ملک فوق را خریداری و بعنوان سرای محله صفا افتتاح نمائیم و باز بماند شرح ۱۴ ماه درگیری پس از خرید با شهردار وقت ناحیه که خداوند انشاءالله هدایتش کند.
هدفم از پیشنهاد خرید ملک در زمان فونداسیون در مکاتبه فوق، به منظور ادامه ساخت در قالب یک سرای محله استاندارد بود ولیکن با برخی خیانتهای افراد سودجو در حین تملک، این ملک بصورت مسکونی و بدون کانال کولر و …. ئ ناقص تحویل اینجانب گردید.
و مجددا اختلاف نظر با شهردار ناحیه وقت آغاز شد چرا که ایشان با مشاهده آن ساختمان مردم محله و ما را لایق حضور در آن ساختمان نمی دیدند و اعتقاد داشتند شهرداری ناحیه خود بدانجا منتقل نمایند و این مقاومت ۱۴ ماهه که مستندات اتوماسیونی آن نیز موجود می باشد، شهردار محترم وقت را به جمع بندی رساند تا طبق مکاتبه و درخواست حقیر، با تغییر و جابجائی شهرداران ناحیه ۱ و ۲ این موضوع را ختم به خیر کند و با حضور آقای محرابی بعنوان شهردار ناحیه یک، طی شش ماه کلیه نواقص رفع و سرانجام در تاریخ ۱۳۹۰/۰۳/۲۹ طی مراسمی، سرای محله صفا رسما افتتاح گردید تا دومین قطب و مرکز فرهنگی محله صفا آغاز به کار نماید. که در این خصوص دارد جا دارد از کلیه همکاران محلی و غیر محلی که در قالب کار داوطلبانه و خیرخواهانه در راه اندازی سرای محله از ابتدا تا کنون همراهم بودند صمیمانه تشکر و قدردانی نمایم.
از همان ابتدا، به فکر گسترش مراکز فرهنگی اجتماعی محله از یک نقطه به یک قطر و سپس با هدف گزاری ایجاد ضلع سوم، در اندیشه ایجاد مثلث فرهنگی اجتماعی محله بودم تا با جانمائی های مناسب، بستر توزیع عادلانه خدمات فذهنگی اجتماعی در سطح محله ام صفا، ایجاد گردد.
میگویند هرآنچه می خواهی بنویس تا برایت اتفاق بیافتد، و با همین نیت از قبل بود که در شامگاه ۶ دیماه ۹۶ از طریق یک از دلسوزان و روحانیون معزز محل، مطلع شدم که ایشان با متولی یک ملک موقوفه ای ، هماهنگی لازم جهت بهره برداری فرهنگی اجتماعی ملک به واسطه اینجانب را بعمل آورده اند.
و باز به دلیل توفیق خدمت در به ثمر رسیدن تشکیل مثلث مراکز فرهنگی محله سجده شکر به جا آورده و جلسات مختلفی در طول ۶ تا ۱۶ دیماه برگزار و نهایتا با انعقاد تفاهمنامه ای ملک مورد نظر را تحویل گرفتم.
حال که خداوند منان این فرصت خدمت را به حقیر ارزانی داشته دست نیاز و یاری به سوی ساکنین محل دراز کرده و صمیمانه از نظرات، پیشنهادات و کمکهای خیرخواهانه حضوری، مجازی، زمانی، مالی ، مشارکتی و … استقبال می نمایم.
محمدرضا سعیدی
۲۰ دیماه ۹۶
